یک مقدار فیزیکی به نمایندگی از قدرت تابش خورشیدی, به نام شدت تابش خورشیدی. واحد Joule/cm2 · min, که انرژی تابش خورشیدی به صورت عمودی بر روی منطقه واحد در یک زمان واحد بینی. شدت تابش خورشیدی در فضای بالا بستگی به زاویه ارتفاع از خورشید, فاصله بین خورشید و زمین, و زمان آفتاب است. بیشتر زاویه ارتفاع خورشیدی, بیشتر شدت تابش خورشیدی. از آنجا که پرتو همان نور دارای کوچکترین منطقه تابش زمانی که آن را به کارگردانی, و بیشتر تابش خورشیدی در واحد منطقه به دست آمده. در مقابل ، زمانی که آن حادثه مورب است ، منطقه تابش بزرگتر است و تابش خورشیدی در واحد منطقه کمتر است.
زاویه ارتفاع خورشید با زمان و مکان متفاوت است. در طول روز, زاویه ارتفاع خورشیدی ظهر بیشتر از صبح و عصر است; تابستان بزرگتر از زمستان است. در این صورت ، پایین تر از ارتفاع زیاد است. فاصله بین خورشید و زمین بدان معنی است که زمانی که زمین حول محور خورشید, فاصله بین خورشید و زمین را نگه می دارد تغییر با توجه به مدار بیضوی. شدت تابش خورشیدی به دست آمده بر روی زمین است معکوس متناسب با مربع از فاصله بین خورشید و زمین. هنگامی که زمین در perihelion واقع شده است, تابش خورشیدی بیشتر از perihelion است. با توجه به تحقیقات, هنگامی که زمین عبور از perihelion در آغاز ماه ژانویه, تابش خورشیدی به دست آمده در واحد منطقه از سطح زمین است 7% بیش از زمانی که آن را به تصویب آخرالزمان در آغاز ماه ژوئیه. شدت تابش خورشیدی است متناسب با طول مدت نور خورشید. طول زمان آفتاب با عرض و فصل متفاوت است.
